Dla wędrownika ważna jest służba, więc podejmuje ją między innymi w harcerstwie. Jest wśród nas kilka takich osób, które od dawna służą innym harcerzom, służą im jako ich drużynowi bądź przyboczni. Przytoczę tu wiersz, który pewnie większość z funkcyjnych już zna:
Mały człowieczek idzie w me ślady, 
pyta o drogę, prosi o rady. 
Zbłądzić nie mogę, choćby się chciało, 
bo pójdzie za mną pewnie i śmiało.
Oczka swe ciągle na mnie obraca 
i naśladuje, to jego praca. 
Jestem wyrocznią i nie dam rady, 
mały człowieczek, idzie w me ślady.
W wiosennym słońcu, w zimowym śniegu, 
rzeźbi i tworzy w marszu i biegu. 
Na długie lata przyszłej dekady, 
człowieczek, który idzie w me ślady.